Πως συνδέεται ο χαρταετός με την ζωή που ονειρευόμαστε.. ?
Ένα ελληνικό έθιμο ..αφορμή για να φιλοσοφήσουμε
«Ὅτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει….».
(Ο. Ελύτης, Μικρός Ναυτίλος)
Το έθιμο του χαρταετού είναι ένα από τα πιο παλιά έθιμα που έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα. Η φήμη του όμως ξεπέρασε γρήγορα τα σύνορα & ταξίδεψε έως την Κίνα. Αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν θα δούμε ότι οι Έλληνες θεωρούσαν ότι ο χαρταετός μπορούσε να μεταφέρει τις προσευχές τους στον θεό & για αυτό προσεύχονταν & προσπαθούσαν να στείλουν τον χαρταετό όσο πιο ψηλά μπορούσαν. Στην Κίνα δίνουν μια διαφορετική διάσταση στο έθιμο του χαρταετού. Θεωρούν ότι κάποιος μπορεί να απαλλαγεί από την πνευματική σύγχυση ,να εξαγνιστούν, αν πετάξουν τον χαρταετό το βράδυ.
Ο Ελύτης στο ποιήματα του ''Μικρός Ναυτίλος'' τονίζει ότι κατάφερε να αποκτήσει μια ζωή με πράξεις ορατές , χάρης το θάρρος του. Όμως το πιο σημαντικό είναι αυτό που λέει στην συνέχεια '' να γίνομαι άνεμος για το χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμη και όταν ουρανὸς δεν υπάρχει'' . Μέσα σε λίγες γραμμές μας λέει πόσο σημαντικό είναι προσαρμοζόμαστε σε όλες τις καταστάσεις τις ζωής , ακόμα και όταν δεν υπάρχει ελπίδα ,ουρανός, εμείς πρέπει να μην χάνουμε την ελπίδα μας, να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε γιατί μόνο με τις πράξεις μπορούμε να κερδίσουμε την ζωή.
Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν βλέπουμε τον ουρανό , θεωρούμε ότι έχει χαθεί η ελπίδα και για αυτό δεν διεκδικούμε το αύριο , σταματάμε να ονειρευόμαστε , θυσιάζουμε το μέλλον μας. Όμως υπάρχουν και αυτοί που επιμένουν να επιμένουν για την ζωή που τους αξίζει, έχουν θάρρος, παλεύουν για μια όμορφη ζωή.
Ας βρούμε όλοι το θάρρος να πετάξουμε χαρταετό , ακόμα και στον πιο σκοτεινό ουρανό, γιατί μόνο έτσι θα φωτίσουμε το αύριο . μόνο έτσι οι ελπίδες & τα όνειρα μας θα γίνουν πραγματικότητα, μόνο έτσι θα φτιάξουμε το μέλλον που ονειρευόμαστε.
Του Μιχαηλίδη Χρήστου